رمضان و سکوت
روزبه

امروز 2 شنبه 18/9/1387، هفتمین روز از ماه رمضان در ایران در حال سپری شدن است.
به دستور هیات دولت تمام ادارات و سازمان ها و ارگان ها به جای ساعت 8 از ساعت 9 صبح شروع به کار می کنند و باید یک ساعت برای نماز ظهر تعطیل کنند و از ساعت 2 بعد از ظهر همه این ارگان ها باید تعطیل باشند.
یعنی روزی کمتر از 4 ساعت کار مفید! دانشگاه ها تق و لق هستند، بازار کلاً تق و لقه، مذهبی های بازار تهران چون روزه می گیرند و نمی توانند زیاد به خودشان زحمت بدهند به مدت یک ماه بازار را به حالت نیمه تعطیل در می آورند. چون پول و نبض بازار تهران در دست مذهبی هاست در نتیجه هر کاری بخواهند با این بازار انجام می دهند.
خلاصه خوردن آب و غذا در خیابان ممنوع شده و با روزه خواران برخورد می شود. اوضاع جامعه سیاسی هم تحت تاثیر این ماه کاملاً راکد است زیرا فرصتی برای اعتراض وجود ندارد!
سر غروب خورشید و هنگام سحر تمام مسجدهای تهران با صدای بلندگوهای بزرگ قرآن و اذان پخش می کنند طوری که گوش آدم کر می شود. اگر حرف بزنی میگویند ماه میهمانی خداست هرکی ناراحته بره دنبال کارش همینه که هست!
باید منتظر بود تا تمام بشود، یک ماه باید گشنگی کشید، یک ماه باید سکوت کرد.
تنها صدایی که می شنوی صدای قرآن است و ديگر هیچ ...